Metody zgrzewania trzpieni
Przypawanie trzpieni to znana od kilkudziesięciu lat technologia umożliwiająca realizację procesów zgrzewalniczych. W latach 90 ubiegłego wieku przełom w technologii produkcji mocno spopularyzował tą technikę i do dziś wykorzystuje się ją w przemysłach:lotniczym, stoczniowym, motoryzacyjnym, metalowym, medycznym i wielu innych.
Dlaczego jest to tak popularna metoda w branży spawalniczej?
Nie ma wątpliwości – na wykorzystanie danych technik w produkcji wpływa ich opłacalność, a przygrzewanie trzpieni jest stosunkowo tanie i szybkie w wykonaniu. Pozwala na mocowanie metalowych detali konstrukcyjnych (np. śrub) do innych elementów. Zastąpiła zwykłe wiercenie czy spawanie ze względu na ogromną oszczędność czasu, a co za tym idzie zwiększyła opłacalność produkcji. Szacuje się, że w okresie jednej minuty można przypawać kilkadziesiąt trzpieni, gdzie ręczne wiercenie czy spawanie trwałoby kilkukrotnie dłużej.
Co jeszcze rozwinęło branże spawalniczą i zgrzewarek?
Na pewno krokiem do przodu było zastosowanie simmeringów. Jest to pewnego rodzaju uszczelka, uszczelnienie wału, które jest odporne na wiele różnych środowisk. W zależności od wykonania (simmering może być zarówno z kauczuku nitrylowego, fluorowego, akrylowego, silikonowego lub teflonu). Simmeringi mogą pracować od -100 do 50 stopni Celsjusza (w zależności od rodzaju) i są odporne na oleje silnikowe, smary, kwasy czy promieniowanie UV. Kluczowy jest dobór odpowiedniego rodzaju simmeringu, jednak zrewolucjonizowały one branżę uszczelnień ruchomych elementów w maszynach, również w zgrzewarkach.
Metody zgrzewania trzpieni
Istnieją dwie główne, najpopularniejsze metody zgrzewania trzpieni. Pierwszą jest metoda z zapłonem ostrzowym, druga zaś to metoda z zapłonem skokowym. Pierwsza z nich może być stosowana tylko do najcieńszych blach i wymagana jest płaska, metaliczna powierzchnia przedmiotu nad którym trwa praca, może być także stosowane na lakierowanych blachach. Sama obsługa tej metody jest bardzo prosta, urządzenia i pistolety są łatwe w użytkowaniu i lekkie. Wystarczy je podłączyć do gniazdka elektrycznego, nie trzeba ustawiać zbyt wielu parametrów. Tak więc atutem na pewno jest łatwość i elastyczność użytkowania, wadą ograniczenia w grubości blach i materiał – idealnie czysta, płaska powierzchnia metaliczna.
Jeśli chodzi o metodę z zapłonem skokowym to można ją stosować przy grubszych blachach (do 25 mm), posiada zastosowanie w pozycjach wymuszonych i na placach budowy. Nawet na okrągłych powierzchniach posiada dobrą penetrację. Trzeba jednak zaznaczyć, że wymagany jest tu pierścień ceramiczny, proces jest dłuższy a urządzenia do obsługi są ciężkie i mniej mobilne.
Podsumowując – wybór metody jest prosty i uzależniony od wymagań. Przy pracach ciężkich, na placach budowy, gdzie występują grube materiały, ale też urządzenia będą ciężkie – trzeba zastosować zapłon skokowy. Metoda z zapłonem ostrzowym jest znacznie prostsza, wystarczy lekkie pistolety podłączyć do gniazdka 16A i korzystać szybko i wygodnie.
